Faedah Daripada Imam Damiri

Imam Abul Baqa’ Kamaluddin Muhammad bin Musa ad-Damiri @ Imam ad-Damiri (742 – 808H) rahimahullah adalah salah seorang ulama besar bermazhab Syafie. Beliau belajar di al-Azhar sehingga menjadi alim besar dan menjadi tenaga pengajar di al-Azhar, juga seorang mufti yang faqih. Beliau juga seorang sufi yang kuat beribadah selain giat mengajar ilmu – ilmu agama termasuklah ilmu hadis. Selain dari itu, beliau boleh juga dianggap sebagai seorang ahli zoologi, bahkan di antara kitab beliau yang termasyhur adalah sebuah ensiklopedia haiwan yang berjodol Hayaatul Hayawaan al-Kubra yang mencatat sekurang – kurangnya 931 jenis haiwan dilengkapi dengan hukum memakannya. Ketokohan beliau dalam ilmu fiqh juga terserlah dengan karya beliau yang berjodol an-Najmul Wahhaj yang mensyarahkan kitab Minhajuth Thalibin dalam 10 jilid besar. Dalam ilmu hadis, beliau menulis satu syarah atas Sunan Ibnu Majah yang berjodol ad-Dibaajatu `ala SunanIbni Maajah.

Imam ad-Damiri juga mempunyai ramai anak – anak murid dan salah seorang daripada mereka adalah Imam Taqiyuddin Abul `Abbas al-Maqrizi (766 – 845H) rahimahullah, ilmuwan dan sejarawan Mesir yang ternama. Faedah yang hendak faqir kongsikan ini adalah sebagaimana yang dicatat oleh al-Maqrizi dalam kitab beliau Durarul `Uquud al-Fariidah. Pada jilid 3, halaman 437, al-Maqrizi mencatat sebagai berikut:- Satu ketika aku telah berjumpa dengan beliau (ad-Damiri) dan beliau bercerita: “Aku telah bermimpi berkata dengan seseorang: “Telah lama aku tidak mengunjungi Baitul `Atiq (Baitullah) dan aku sangat rindu untuk mengunjunginya.” Maka dia berkata kepadaku: “Bacalah: (( La ilaha illa Allah, al-Fattaahul `Aliim, ar-Raqiibul Mannaan )).” Setelah mimpi tersebut, aku pun  memperbanyak berzikir dengannya dan pada tahun itu juga aku direzekikan untuk menunaikan haji.”